 Wysłany: Sob 21:35, 24 Lis 2007 Temat postu: |
|
| Ja poezji również nie lubię, ale co jak co...kiedyś naskrobałam jakieś tam wierszyki xD | |
| Wysłany: Pon 15:35, 17 Wrz 2007 Temat postu: |
|
Na pewno nie zanudzasz 
Przyznam, że faktycznie pierwszy jest ciekawszy, ale drugi jest bardziej profesjonalny. |
|
| Wysłany: Pon 12:47, 17 Wrz 2007 Temat postu: |
|
Jak ja kocham szczere wypowiedzi  Thx chłopaki^^ Będę Was jeszcze zanudzać (tzn. tych którzy w ogóle będą czytać moje wiersze^^)  " border="0" />
Następny wiersz w piątek (zawsze w piątki coś skrobnę  ) |
|
| Wysłany: Nie 17:31, 16 Wrz 2007 Temat postu: |
|
| Parasol życia spoko. Ten 2 jednak już nieciekawy. Ale gz odwagi i chęci. | |
| Wysłany: Nie 16:50, 16 Wrz 2007 Temat postu: |
|
| Ja właściwie też nigdy nie trawiłem wierszy. Wole najzwyklejsze książki |
|
| Wysłany: Sob 15:22, 15 Wrz 2007 Temat postu: |
|
| Żbik: czarną poezje (znaczy sie hip-hop) uwielbiam ^^
A nie biała (czyli to co miałeś na mysli) też może być A białej z koleji po prostu nie potrafie zrozumieć |
|
| Wysłany: Sob 8:33, 15 Wrz 2007 Temat postu: |
|
| Ja ogólnie poezji nie trawię.Ten stan zawdzięczam polonistom i "jedynej słusznej interpretacji" wiersza.Nic ponad to nie napiszę |
|
| Wysłany: Sob 6:48, 15 Wrz 2007 Temat postu: |
|
| a za czarną ) For \m/ |
|
| Wysłany: Pią 23:15, 14 Wrz 2007 Temat postu: |
|
Nie przepadam za poezją białą...  |
|
| Wysłany: Pią 22:50, 14 Wrz 2007 Temat postu: |
|
| Może to nie jest wiersz... ekhem wysokich lotów, ale najważniejsze, że ma przekaz. | |
| Wysłany: Pią 18:13, 14 Wrz 2007 Temat postu: Wiersze ;p |
|
| znaczy to nie wierze tylko coś co się nie rymuje, nie ma rytmu.
kolejna próba związana z pisarstwem
Wyjęte z dna szuflady ;p Parasol życia Pod życia parasolem – jestem! Czuję życia dech. Raduję się. Marzę! Śnię... Pod parasolem życia - jestem? Nie wiem... Półsen. Widzę ciemność. Czy to światło? Pod parasolem życia – nie ma mnie. Znikłam. Nic nie czuję. Nic nie widzę. Nie marzę. Nie żyję. ~*~ Złoty liść Na drewnianej ławce w parku, Dziewczyna siedzi. O, tu! Starą książkę czyta, Rozmarzoną twarz ma. Liście z drzew opadają, Dywan liści. Wiatry posępną melodię grają, Wietrzyk myśli. Nagle, listek złoty na otwartą książkę spada. Ona lekko zdmucha go pod swe stopy - - Liść melancholijnie na ziemię opada. I leży. Czeka. Czyżbym po raz 1000 się ośmieszyła? |
|